Friday, 1 June 2012

Ψαρόσαλτσα Από Φραγκοστάφυλο - Fish Sauce From Gooseberry

Ούτε βλέπουμε, ούτε ακούμε εκείνους που υποφέρουν και όλα οσα είναι τρομακτικά στη ζωή διαδραματίζονται κάπου στα παρασκήνια. Όλα είναι ήσυχα, ειρηνικά και μόνο οι σιωπηλές στατιστικές διαμαρτύρονται: 
τόσοι άνθρωποι τρελλάθηκαν, τόσοι κουβάδες βότκας καταναλώθηκαν, τόσα παιδιά πέθαναν από την πείνα... Φαίνεται δε πως είναι απαραίτητη αυτή η κατάσταση' 
φαίνεται πως ο ευτυχισμένος άνθρωπος δεν νοιώθει καλά παρά μόνο επειδή οι δυστυχισμένοι σηκώνουν σιωπηλοί το φορτίο τους' χωρίς τη σιωπή αυτή ,η ευτυχία 
θα ήταν αδύνατο να υπάρχει.
Πρόκειται γιά γενική ύπνωση.
Θα έπρεπε πίσω από την πόρτα καθε ικανοποιημένου κι ευτυχισμένου ανθρώπου να στέκεται κάποιος με ένα σφυρί που να του θυμίζει αδιάκοπα με τα χτυπήματα του ότι οι δυστυχισμένοι εξακολουθούν να υπάρχουν και ότι όσο κι αν είναι τώρα ευτυχισμένος η ζωή θα του δείξει αργά ή γρήγορα τα γαμψά της νύχια' η δυστυχία θα ξεσπάσει στο κεφάλι του, θα γνωρίσει την αρρώστια, την φτώχεια, το πένθος και κανένας δεν θα τον ιδεί, κανένας δεν θα τον ακούσει, όπως τώρα αυτός δεν ακούει και δεν βλέπει κανένα.


...................


We neither see, nor listen to those who suffer and all that is terrifying in life happens somewhere backstage. All is quiet, peaceful and only silent statistics protest: so many people got crazy, so many buckets of vodka were consumed, so many children died of hunger ... It seems like this situation is necessary' it seems a happy man does not feel good unless the unhappy should lift their load in silence' without this silence, happiness would be impossible to exist. This is a general hypnosis.
 Behind the door of every happy and satisfied man someone should be standing with a hammer, continually reminding him with blows, the fact that there are still unhappy, and though he is happy now, life will show him sooner or later its curved nails' misery will break on his head, will encounter illness, poverty, grief and no one will see him, no one will listen to him, the same way he does not listen and does not see anyone now.


Anton Chekhov

No comments: