Μολώχ - Moloch

Των Ελλήνων την πατρίδα
βάρβαροι την ατιμάζουν!
Οπου ανθοπετούσαν οι Ερωτες
παραδέρνει η νυχτερίδα.
Στη νυχτιά μας μιά πυγολαμπίδα,
των αρχαίων η μνήμη, ψευτοφέγγει
κ' είναι μιά νυχτιά που δεν τη διώχνεις,
του παντοτινού μας ήλιου αχτίδα!
Και πατρίδα και ψυχή ρουφάν
βάρβαροι από βάθη και από ύψη.
Κι όταν, μ' ένα τρίσβαθο ωχ!
των Ελλήνων θεέ, ρωτούμε σε:
"Είσ' εσύ ο ξανθός Απόλλωνας;"
Αποκρίνεσαι:-"Είμ' εγώ ο Μολώχ!"

.....................   


The land of the Greeks
is disgraced by barbarians!
Where Loves flew over the flowers
Now bats flounder.
In our night one firefly,
Ancient people's memory, faintly glimmers

And it's a night you don't dismiss,

A ray of our eternal sun!

And land and soul they suck

barbarians from depths and heights.

And when, with a very bottom ah!

God of the Greeks, we ask you:

"Are you the blonde Apollo?"

You reply: -"It's me, Moloch!"

Costis Palamas