A Federico, Con Unas Violetas - Στο Φεντερίκο Με Βιολέτες

"Y recuerdo una brisa triste por los olivos"
Federico Garcia Lorca

Después
de la prisa cansada de los últimos trenes
nada vuelve. Sólo queda
tu rostro sobre Broadway
y es difícil, de tanta soledad,
cerrar los ojos sin dudar que existes.

Absurda
esta lengua de fuego que parte el horizonte,
que se extiende indomable sobre los corazones,
multiforme y herida,
que revienta y parece
la sonrisa forzada de una máscara rota.

Sola
la ciudad se disfraza en un escalofrío
y sus ojos te apuntan
lineados y ciegos
como un rastro de dientes que se olvide en los hombros.

Entonces
el alcohol es la sangre que desnuda los labios,
porque viene la noche,
porque llega la muerte sobre un brazo doblado
para dejarte a solas con tus años.

Triste por los olivos,
mientras Harlem entorna sus ventanas,
el tiempo es una brisa que ya nadie recuerda.

......................................................................

"Θυμάμαι ένα θλιβερό αεράκι μέσα από τους ελαιώνες"
Φεντερίκο Γκαρθία Λόρκα

Μετά την κοπιώδη βιάση της ροής των τελευταίων τρένων
επιστρέφει. Ότι απομένει, το πρόσωπο σου στο Μπρόντγουει
και είναι δύσκολο με τόση μοναξιά να κλείνεις τα μάτια
δίχως ν'αμφιβάλλεις γιά το αν υπάρχεις.

Αλλόκοτη τούτη η γλώσσα φωτιάς που σχίζει τον ορίζοντα
που αδάμαστη ξεχύνεται στις καρδιές
πολύμορφη και πληγιασμένη
ξεσπώντας σ'ενα χαμόγελο, που μοιάζει
σαν πιεσμένο από ένα προσωπείο ρηγμένο.

Μόνη
η πόλη μεταμφιέζεται σ' ένα ρίγος
και τα μάτια της σε στοχεύουν
κατ'ευθείαν και τυφλωμένα
σαν ένα σημάδι από δόντια ξεχασμένο στους ώμους.

Τότε
το αλκοόλ είναι το αίμα που ξεγύμνωσε τα χείλη,
γιατί η νύχτα έρχεται
γιατί ο θάνατος έρχεται σ'ένα διπλό μπράτσο,
να σε αφήσει μονάχο με τα χρόνια σου.

Θλιμμένος πλάι στις ελιές,
όταν το Χάρλεμ μισοκλείνει τα παράθυρα του,
ο Χρόνος είναι μιά αύρα που κανείς πιά δεν θυμάται.


Poetry : Luis García Montero
Translation in Greek: Panagiotis Xourafas