Άδεια Σταφύλια - Empty Grapes

Είδα τα παιδιά να παίζουν 

σαν ματωμένη φυσαρμόνικα
κι ήταν τα σταφύλια τους
άδεια σαν πεπρωμένα.

Στο χαρτί σκίστηκε ένα δέντρο.
Τα φύλλα έπεσαν στο τραπέζι
Μπλεχτήκαν με τις ράγες τα κλαδιά
και γίναν οδοφράγματα του νού.

Δεν ζήτησαν να μείνουν άδεια
απεσταλμένα ήταν του χειμώνα.
Σωπαίνει ο θεός και μοιάζει απέραντη
η θέα μετά τα παιδικά τα χρόνια.

Δεν τις θέλω τις έννοιες 

των σοφών τις δαιδαλώδεις 
Μεστά και ζουμερά τα λόγια,

σκέψεων να είναι απόσταξη.


.........



I saw children playing

like a bloody harmonica
and their grapes were
empty like destinies.

On the paper a tree was torn.
Leaves fell down on the table
branches tangled with rails
and became mind barricades.

They didn't ask to stay empty
for they were envoys of the winter.
God is speechless and seems endless
the view after childhood.

I don't want those labyrinthine

concepts of the wise people

Words have to be concise and juicy
distillate of thoughts.




Panagiotis Xourafas