Μα ήρθες ενωρίς και αργοπορημένος
σε απλωσιά ερημική και οχληρό χαγιάτι
πνιχτήκαν μοναχά και μ' έπνιξαν τα δάκρυα
σε φτωχικό δωμάτιο από χρυσό κι’ αχάτη.
Την ενοχή της μέρας που κουβαλάει το δειλινό
σε κοντινή την έκρυψες κι’ απόμακρη σπηλιά
και οι σφύξεις της σιωπής που δυναμώσαν
συντρόφοι μου έγιναν κι’οχτροί στα καπηλιά.
Μα ήρθες ενωρίς και αργοπορημένος
ο εκπεσών ο άγγελος κι’ο Ιανός,
κι’ οι ανθοκάλυπτες αχτίδες της βροχής
τα τρυφερά κρατάγαν σκήπτρα του ενός.
Panagiotis Xourafas
No comments:
Post a Comment