Thursday 31 January 2013

Το Μίσος - Nienawiść


Κοίταξε πως είναι αυτό ακόμα ικανό,
πως διατηρείται αυτούσιο
στον αιώνα μας: Το μίσος.
πόσο χαμηλά θεωρεί τα ψηλά εμπόδια.
Πόσο ταχύτατα πηδώντας τα ξεπερνά.

Δεν μοιάζει με τα άλλα συναισθήματα.

Είναι παλαιότερο και νεώτερο ταυτόχρονα.
Το ίδιο αυτό γεννάει τις αιτίες
που του δίνουν ζωή.
Όταν κοιμάται δεν είναι ποτέ για πάντα.
Και η αγρύπνια δεν το εξασθενεί -το δυναμώνει.

Με θρησκεία ή χωρίς θρησκεία
όσο κάποιος είναι έτοιμος στον βατήρα.
Με πατρίδα ή χωρίς πατρίδα
όσο κάποιος σκίζεται στην αρχή.
Αρχίζει σαν δικαιοσύνη και ισονομία.
Έπειτα προωθεί τον εαυτό του.
Μίσος. Μίσος.
Καλύπτει το πρόσωπο του με μια γκριμάτσα
ερωτικής έκστασης.

Ω, τα άλλα συναισθήματα
γηρασμένα και δυσκίνητα.
Απο πότε η αδελφοσύνη
μετράει στα πλήθη;
Μήπως ποτέ η ενσυναίσθηση
κατάφερε να βγεί νικήτρια;
Πόσους πελάτες κέρδισε η αμφιβολία;
Μόνο το μίσος κατακτά όσους θέλει.

Προικισμένο, έξυπνο, πολύ εργατικό.
Χρειάζεται να πούμε πόσα τραγούδια έχει γράψει;
Πόσες σελίδες ιστορίας έχει αριθμήσει;
Πόσους τάπητες ανθρώπων έχει απλώσει
σε αμέτρητες πλατείες και στάδια;

Ας μην κοροιδευόμαστε άλλο:
Ξέρει πως φτιάχνεται η ομορφιά.
Τόσο θεσπέσια ειναι η αύρα του τη μαύρη νύχτα.
Τόσο υπέροχα τα σύννεφα του τη ροδαυγή.
Δύσκολο να αρνηθείς το πάθος του να γκρεμίζει
και το λάγνο χιούμορ του να ορθώνεται
με δύναμη πάνω απ' των ερειπίων τις κολώνες.

Είναι σαν την ερωμένη της αντιπαραβολής
μεταξύ ποδοβολητού και σιωπής,
μεταξύ του κόκκινου αίματος και του λευκού χιονιού.
Και πάνω απ' όλα ποτέ δεν κουράζεται
απ' το μοτίβο του άψογου δήμιου
πάνω απο το κηλιδωμένο θύμα.

Είναι έτοιμο για νέες προκλήσεις συνεχώς.
Αν πρέπει να περιμένει θα περιμένει.
Είπαν πως είναι τυφλό. Τυφλό;
Έχει την οξυμένη όραση ελεύθερου σκοπευτή
και ατενίζει άφοβα προς το μέλλον
- αυτό και μόνο αυτό.



 .......................



Spójrzcie, jak wciąż sprawna,
Jak dobrze się trzyma
w naszym stuleciu nienawiść.
Jak lekko bierze wysokie przeszkody.
Jakie to łatwe dla niej - skoczyć, dopaść.

Nie jest jak inne uczucia.
Starsza i młodsza od nich równocześnie.
Sama rodzi przyczyny, które ją budzą do życia.
Jeśli zasypia, to nigdy snem wiecznym.

Religia nie religia -
byle przyklęknąć na starcie.
Ojczyzna nie ojczyzna -
byle się zerwać do biegu.
Niezła i sprawiedliwość na początek.
Potem już pędzi sama.
Nienawiść. Nienawiść.
Twarz jej wykrzywia grymas
ekstazy miłosnej.

Ach, te inne uczucia -
cherlawe i ślamazarne.
Od kiedy to braterstwo
może liczyć na tłumy?
Współczucie czy kiedykolwiek
pierwsze dobiło do mety?
Porywa tylko ona, która swoje wie.

Zdolna, pojętna, bardzo pracowita.
Czy trzeba mówić ile ułożyła pieśni.
Ile stronic historii ponumerowała.
Ila dywanów z ludzi porozpościerała
na ilu placach, stadionach.

Nie okłamujmy się:
potrafi tworzyć piętno.
Wspaniałe są jej łuny czarną nocą.
Świetne kłęby wybuchów o różanym świcie.
Trudno odmówić patosu ruinom
i rubasznego humoru
krzepko sterczącej nad nimi kolumnie.

Jest mistrzynią kontrastu
między łoskotem a ciszą,
między czerwoną krwią a białym śniegiem.
A nade wszystko nigdy jej nie nudzi
motyw schludnego oprawcy
nad splugawioną ofiarą.

Do nowych zadań w każdej chwili gotowa.
Jeżeli musi poczekać, poczeka.
Mówią, że ślepa. Ślepa?
Ma bystre oczy snajpera
i śmiało patrzy w przyszłość
 - ona jedna.



Poetry :  Wislawa Szymborska  

Greek Translation :  
Panagiotis Xourafas


English Translation in:
http://www.mission.net/poland/warsaw/literature/poems/hatred.htm

Monday 28 January 2013

Ποιητική Αδεία;




Τα ωραία του τα ποιήματα
Προσεγμένα αρτοποιήματα
Λέξεις γεύσεις ταιριαστές
Ρίμες κάνουν φουρνιστές


Mε χαρτί, μολύβι κι οίηση
Στήνει τη μεγάλη ποίηση
Πέρα απ' της ζωής τα άχθη
Κι' ο καθείς εφ' ω ετάχθη



Στα βαθιά σαν καταδύεται
Με το πάσο του αναδύεται
Μια και θέλει απο την πίεση
Και η μπούρδα αποσυμπίεση



Και απ' την ποιητική αδεία
Στης εμπνεύσεως την κηδεία
Ναρκισσεύει εσαεί ανείπωτα
Ο εν λόγω ποιητής του τίποτα!




Ιερά Οδός
25/1/2013




Panagiotis Xourafas

Sunday 20 January 2013

Μια Ιστορία Για Την Αποκαθήλωση Της Ιωάννας


 

















Δες τις στάσεις μου, κάμα-σούρα 
με κοσμικό παλμό για ξεκάρφωμα.
Αν καταφέρω να πικάρω τα ηδονοβλεπτικά σου,
τότε ίσως με δεις με της ψυχής τα μάτια.



Ιωάννα, δε σου είπαν ότι το πρώτο γράμμα θα το διαβείς σα να ανεβαίνεις σε βουνό.
Πότε ως ιαχή, πότε ως ξίφος και τα δύο διαρρήκτες, το ένα του αέρα, το άλλο της
σάρκας. Μα και τα δύο διαρρηγνύουν κυρίως τα ιματιά τους.
Έτσι σχισμένα τα φορούν στις μοίρες σου, που σαν άλλοι κουκουλοφόροι
νανουρίστηκαν γλυκά απ τη σκιά της ίδιας τους της κουκούλας.
Κι έχασαν τον ερχομό σου κι έντρομες ξύπνησαν στο πρώτο σου κλάμα.
Είσαι εδώ, έχεις πια έρθει. Σώμα με σώμα, σώμα έξω από το σώμα,
Σώμα, απόσταση, το σώμα. Βαφτίστηκες όταν τα πρώτα σου δόντια έβγαλες,
για να δαγκώνεις ευγενώς  και να μασάς τελευταία.
Κι όταν την πρώτη πεινασμένη ανάγκη σου άρθρωσες, έγινες κοριτσάκι.
Ξέρεις, λίγο πιο κει απ το κόρη και λίγο πιο μετά από το τσακ., που ακούστηκε
σαν πρωτοσυνέβη το πέρασμα στο ω και σώζεσαι απ την αναίδεια του
αυθορμητισμού σου πέφτοντας απ το κλαρί. Τσακ και μετά α. Φαίνεται. Πληγώθηκες
από την πτώση. Κράτα τη μέση,  την παλλινδρόμεση Ω! Ξανά.
Ο ‘ερωτικός’ του Χριστιανόπουλου και η επίσκεψη της Ήβης.
Σου προσφέρεται αίμα, σου προσφέρεται νέκταρ. Πίνεις και τα δύο σαν
η δίψα σου να κράταγε αιώνες και είναι η στιγμή που η ανάσα στα στόματα των
ποιητών γίνεται απαρηγόρητη μνήμη. Γίνεσαι Δίας, γίνεσαι Ήρα.
Γεννάς ήβη, γεννάς αυθάδεια κι ‘ερωτικούς’ δικούς σου.
Α, και δυο δρασκελιές σε οξείες γωνίες που γίνονται γωνιές σου, γονείς σου,
που γίνονται μια αγκαλιά πριν τη συντριβή σου, πριν την υπερτροφία του χρόνου σου.
Α, και ύστερα κενό… το Αυτό.
Ιωάννα, αποκεφαλισμένη, Άννα , με τα χέρια σηκωμένα 
και παλάμες ανοιχτές..
‘ναααα’.


Aglaia Milia

Saturday 19 January 2013

Το Πρώτο Βήμα - The First Step

Το πρώτο βήμα για να εξοντώσεις
ένα έθνος, είναι να διαγράψεις 
τη μνήμη του.Να καταστρέψεις 
τα βιβλία του, την κουλτούρα του, 
την ιστορία του.Μετά να βάλεις 
κάποιον να γράψει νέα βιβλία, 
να κατασκευάσει μια νέα παιδεία, 
να επινοήσει μια νέα ιστορία …
Δεν θα χρειαστεί πολύς καιρός 
για να αρχίσει αυτό το έθνος
 να ξεχνά ποιο είναι και ποιο ήταν.

Ο υπόλοιπος κόσμος γύρω του 
θα το ξεχάσει ακόμα πιο γρήγορα.


.........................
 


The first step in liquidating 
a people is to erase its memory.  
Destroy its books, its culture, 
its history. Then have somebody 
write new books, manufacture 
a new culture, invent a new history.  
Before long the nation will begin
to forget what it is and what it was. 
The world around it will forget
even faster.


 [...] 


(The Book of Laughter and Forgetting)
Milan Kundera

Friday 18 January 2013

Τα Βουνά - The Mountains






 







Πρώτα ήταν η θάλασσα.
Γεννήθηκα ανάμεσα σε νησιά
νησί κι εγώ πρόσκαιρα αναδυόμενο
όσο να δω ένα φως κι αυτό σαν πέτρα
και πάλι να βουλιάξω.
Τα βουνα ήρθαν αργότερα.
Τα διάλεξα.
Επρεπε κάπως να συμμεριστώ το βάρος
που αιώνες πλάκωνε τον τόπο.

..........................


First there was the sea.
I was born among islands.
I too an island have temporarily emerged
until I see a light – that too like a stone –
and sink again.
The mountains came later.
I chose them.
I somehow had to share the weight
that had crushed my country for centuries.





Titos Patrikios



Tuesday 15 January 2013

Ένα Περιζήτητο Άν - A Much In Request If









Έχτισε την σκιά του
στην παλιά ρωμαική γέφυρα
με δάκρυα φεγγαρόπετρας
και χαμόγελα χρυσάνθεμων
για να ζήσει με το φως. Εκεί,
που οι πρώτες νωπές μνήμες
γίνονται κραυγές αιθάλης
αφήνοντας στον αυλόγυρο
δυό αχτίδες αβεβαιότητας.
Έχτισε τη σκιά του με τέχνη,
μα ένα βότσαλο δίχως όνομα
πέφτοντας ξάφνου στο νερό
διέλυσε τις αυταπάτες του:
- Τι είσαι, αρχή ή τέλος;
- Είμαι ένα περιζήτητο Άν.


Κοσιέριτς, Σερβία
25/12/2012


................


He built his shadow
inside the old roman bridge
with tears of moon stone
and smiles of chrysanthemum
to live with the light. There,
where the first fresh memories
become cries of soot
laying out the yard
two beams of uncertainty.
He built his shadow artfully,
but a pebble with no name
falling down in the water
suddenly dispelled his illusions:
- What are you, beginning or end?
- I'm a much in request If.


Kosjeric , Serbia
25/12/2012



Panagiotis Xourafas

Sunday 13 January 2013

Το Τηγάνι Καί Ο Έρως - Eros And A Frying Pan

Χαλκοτύπος τον Έρωτα μεταλλάξας
επόησε τήγανον, ουκ αλόγως όττι και αυτό φλέγει.*

Ενας χαλκουργός τόν Έρωτα τόν έκανε τηγάνι, 
και δεν ήταν παράλογο, αφού και αυτό καίει.

..........................

A coppersmith transforming Eros, made a frying pan
and this is quite logical because it burns too.



Palladas of Alexandria






* : Παλλαδάς ο Αλεξανδρεύς 
             (4ος μ.Χ. αιώνας)

Έλληνας ποιητής & επιγραμματογράφος που γεννήθηκε στη Χαλκίδα και έζησε στην Αλεξάνδρεια. Ήταν Εθνικός σε μια δύσκολη για τους ειδωλολάτρες εποχή.
Ήταν μια παράξενη μορφή αυτής της μεταβατικής περιόδου, του λυκόφωτος ανάμεσα στον θάνατο του αρχαίου κόσμου και τον θρίαμβο του επίσημου Χριστιανισμού.
Σώζονται 150 επιγράμματά του στην Παλατιανή Ανθολογία. Μερικά από αυτά είναι εξαιρετικά πρωτότυπα. Θεωρείται Βυζαντινός ποιητής, αλλά βασικά ήταν ένας αρχαίος Έλληνας που συνέθετε ποίηση ενώ είχε μπει για τα καλά ο Μεσαίωνας.

Στο πιο πάνω επίγραμμα, με το δικο του τρόπο εκφράζει την θλίψη και την ειρωνεία για την αρχαιότητα που σβήνει από την επικρατηση (συχνα βίαιη αν θυμηθούμε την καταργηση των Ολυμπιακων, τις σφαγές στον Ιππόδρομο, την δολοφονία της Υπατίας κ.λ.π.) του Χριστιανισμού:
Ενας χαλκωματάς της εποχής, καταστρέφει ένα άγαλμα του Έρωτα, και απο το χαλκό που περιείχε έφτιαξε ένα τηγάνι! Ο Συμβολισμός του ποιητή είναι αξεπέραστος ,αφού απο τη μιά διακωμωδεί απο την άλλη πενθεί..


Panagiotis Xourafas


Thursday 10 January 2013

Επιτάφιος Θρήνος - A Dirge

Βίαιος άνεμος, που δυνατά στενάζει
Θλίψη τόσο ανείπωτη για τραγούδι'
Άγριος άνεμος, 
όταν το αγέλαστο σύννεφο
Καμπανοχτυπάει όλη νύχτα'
Λυπητερή καταιγίδα 
με τα μάταια της δάκρυα,
Γυμνά δάση, 
με τα τεντωμένα κλαδιά τους,
Βαθιές σπηλιές 
και θλιβερή θάλασσα ανοιχτή,
Θρήνος, γιατί ο κόσμος είναι άδικος!

......................

Rough wind, that moanest loud
Grief too sad for song;
Wild wind, when sullen cloud
Knells all the night long;
Sad storm whose tears are vain,
Bare woods, whose branches strain,
Deep caves and dreary main,
Wail, for the world’s wrong! 


Percy Shelley

Wednesday 9 January 2013

Anaerobe - Αναερόβιος





















Αγγιξε πρησμένες αμυγδαλές:
σχισμές βραγχίων.
Μάγουλο: καρχαρίας.
Εδώ απο παλιά γνωστός
Έχω βουτήξει
κάτω αξημέρωτος
σε μικροβιακά χιόνια,
φωσφόρου μπλε έως μπλε-
μαύρο, στο μαύρο.
Απομακρύνω
ψάρια. Βρίσκω
το βαθυκίτρινο χαλινάρι
του εξαερισμού του θειαφιού,
να κατευθύνεται άφωνο
πάλι κατά διαστήματα,
ταλαντευόμενο, λευκό,
οδοντωτός σωλήνας-
σκουλήκι, Χρόνος.



...............


Touch swollen tonsils:
gill slits.
Inside eyelid: slimelight.
Cheek: shark.
Here foreknown
I’ve dived
down dawnless
microbial snows,
phosphor blue to blue-
black, to black.
I fend
fish. I find
the saffron curb
of   the sulfur vent,
veering voiceless
again into the segmented,
swaying, white,
toothed tube-
worm, Time.



Richard Kenney


Translation: Panagiotis Xourafas

Tuesday 8 January 2013

Υπάρχει Ένας Δρόμος - There Is A Way

Υπάρχει ένας δρόμος μεταξύ
της φωνής και της παρουσίας
όπου η πληροφορία ρέει.
Στην πειθαρχημένη σιωπή ανοίγει.
Με την περιπλανώμενη ομιλία κλείνει.


.....................


There is a way 
between voice and presence
where information flows.
In disciplined silence it opens.
With wandering talk it closes.





Rumi





Sunday 6 January 2013

Ερώτημα - Question





















Σώμα σπίτι μου
άλογο μου κυνηγόσκυλο μου
τι θα κάνω
όταν θα είσαι πεσμένο

Που θα κοιμηθώ
Πως θα καβαλήσω
τι θα κυνηγήσω

Που μπορώ να πάω
δίχως το άτι μου
τόσο πρόθυμο και ταχύ
Πως θα ξέρω
στις συστάδες μπροστά
αν κίνδυνος είναι ή θησαυρός

όταν Σώμα μου ο καλός
έξυπνος σκύλος έχει πεθάνει

Πως θα είναι 
να ξαπλώνεις στον ουρανό
χωρίς σκεπή και πόρτα
και με τους αέρηδες γιά μάτια

Με το σύννεφο για υπεκφυγή
πως θα κρυφτώ;


.................

Body my house 
my horse my hound
what will I do
when you are fallen

Where will I sleep
How will I ride
What will I hunt

Where can I go
without my mount
all eager and quick
How will I know
in thicket ahead
is danger or treasure  
when Body my good
bright dog is dead

How will it be
to lie in the sky
without roof or door
and wind for an eye

With cloud for shift
how will I hide?



May Swenson

Translation in Greek: Panagiotis Xourafas